Vamos a tapear!

Barceloneta

Hola amigos! Μπορεί οι μέρες να ήταν λίγες, ήταν όμως αρκετές για να μας βάλουν στο πνεύμα των Ισπανών, ή όπως θα προτιμούσαν και οι ίδιοι να τους αποκαλούν, Καταλανών. Πρώτη μας λοιπόν επίσκεψη στην Βαρκελώνη του Gaudi, των tapas και των pintxos, της estrella, των ramblas και της barceloneta. Πολλές άγνωστες λέξεις; Θα σας τα εξηγήσω όλα.

Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη που έχει μεταλαχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά. Και έχει μεταλαχθεί προς το καλό και προς το κακό -εξαρτάται από ποια πλευρά είσαι, του κατοίκου ή του τουρίστα. Έχει αποκτήσει μία ακτογραμμή 10χλμ με ατελείωτες παραλίες (χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες), μικρά μπαράκια και καφέ, και ό,τι λογής κόσμο μπορείτε να φανταστείτε (δρομείς, yogis, ακροβάτες, οικογένειες, ποδηλάτες, ταχυδακτυλουργούς, γυμνιστές, πιτσιρίκια και παππούδες). Έχει το παλιό, ιστορικό της κέντρο, με τα στριμωγμένα στενάκια και τα μικρά μπαράκια, και το πιο σύγχρονο με τα πολυγωνικά οικοδομικά τετράγωνα και τις ramblas (αυτούς τους ευρύχωρους πεζόδρομους που διαχωρίζουν τα δύο ρεύματα αρκετών δρόμων). Έχει βεβαίως τον θρυλικό Gaudi ο οποίος έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην πόλη και στην καρδιά των Βαρκελονέζων με ένα σωρό αριστουργήματα. Η ιδιοφυΐα του ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο μόλις πατήσεις το πόδι σου στο εσωτερικό της Sagrada Familia (που δυστυχώς δεν το κάνουν όλοι λόγω της πολύωρης αναμονής ΑΝ δεν έχεις προνοήσει να προμηθευτείς εισητήριο online όπως -thank GOD- κάναμε εμείς). Όσο στολισμένη και 'βαριά' φαίνεται στο εξωτερικό της, τόσο μεγαλόπρεπτη στην λιτότητά της είναι στο εσωτερικό. Χωρίς περίτεχνα σκαλίσματα, με αυτά τα απίστευτα βιτρό που δημιουργούν μία μοναδική ατμόσφαιρα και τα ατελείωτα δέντρα που καταλήγουν σε λουλούδια. Αλήθεια σας λέω.... Είναι ένα δάσος λουσμένο στο φως.

Gaudi 

Sagrada Familia

Κατά τ'άλλα, η Βαρκελώνη είναι μία πολύ δραστήρια πόλη, με πολλούς επισκέπτες και τέτοια ποικιλομορφία ώστε να μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη δική του, μοναδική ιστορία. Η δική μας περιελάμβανε ΠΟΛΥ περπάτημα, tapear τα βράδια τσιμπώντας tapas (τα μεζεδάκια) και pintxos (τα καναπεδάκια με τις οδοντογλυφίδες) σε διάφορα μπαράκια, παραθαλάσσιες βόλτες, menu del dia τα μεσημέρια, πανέμορφα κτίρια και πλατείες, ζέστη, αγκαλιές και πολύ γέλιο. Ημέρες γεμάτες από εμάς... just the two of us. Αλήθεια το έχετε σκεφτεί; Με πόσους ανθρώπους θα μπορούσατε να είστε μέρα - νύχτα μαζί και να περνάτε υπέροχα; Μόνο οι δυό σας. 

Και επειδή όταν τις μοιράζεσαι όλα αυτές τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα μεγιστοποιούνται, ανυπομονώ να φτάσει το φθινόπωρο, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μαζευτούμε με τους φίλους σε μια Καταλανική βραδιά. 

Μέχρι τότε.. καλό καλοκαίρι!

ανδριάνα

ΥΓ. Ο τίτλος ήταν η αγαπημένη μας φράση με τον συνοδοιπόρο.... Κρύβει τόση ανεμελιά.